همه نکاتی که لازم است درباره برداشتن خال بدانید

روش های برای برداشتن خال

برای برداشتن خال می توان از روش های زیر استفاده کرد:

روش های خانگی برداشتن خال گوشی و سطحی

اولین راه حلی که برای درمان بیماری های پوستی به ذهن بسیاری از افراد خطور می کند استفاده از روش های سنتی و خانگی است. با وجود پیشرفت تکنولوژی و علم هنوز هم بسیاری از افراد بر این باورند که با درمان های خانگی می توان با صرف هزینه کمتر به نتیجه رسید. استفاده از درمان های خانگی برای برداشتن خال نه تنها به زمان زیادی نیاز دارد بلکه برای تمام خال ها نمی توان از آن استفاده کرد. به طور مثال برای برداشتن خال های گوشتی نمی توان از این روش استفاده کرد.

در درمان های خانگی رویکرد اصلی تهیه یک ماده ترکیبی از چند ماده مختلف گیاهی است که حالت چسب مانند دارد. این ماده باید چندین بار برای مدت زمانی طولانی روی خال قرار گیرد تا به مرور زمان سست شده و مانند زخم کنده شود. حتی اگر تلاش های شما نتیجه دهد بازجای زخم خال باقی می ماند.

جراحی

جراحی پرکاربرد ترین روش برای برداشتن خال است. در جراحی پوست برش داده  و بخیه زده می شود. بعد از بی حس کردن پوست بخش رشد کرده خال با قیچی حذف شده یا با چاقوی جراحی برداشته می شود.برای برداشتن خال با جراحی سه روش وجود دارد:خارج سازی کامل تراشه ای، بیوپسی پانچ و جراحی برشی

خارج سازی کامل تراشه ای

در خارج سازی کامل تراشه ای پزشک برای برداشتن خال از بیهوشی موضعی استفاده می کند. وی ابتدا با چاقوی جراحی تیز و کوچک سطح خال را برش می زند و آن را پوست مجاور هم سطح می کند.

 بیوپسی پانچ

در این روش خال ها با یک دستگاه مخصوص برداشته می شوند و قطعه مکعبی شکلی از پوست را پانچ می کنند.بیوپسی پانچ برای برداشتن خال های پوست کوچک تر مناسب است.

جراحی برشی

در جراحی برشی خال کاملا برش زده و زخم بخیه می شود.این روش برای خال های پوستی که صاف یا بدخیم هستند ، مناسب است.

سوزاندن خال

 

سوزاندن خال با دستگاه کوتر از روش های قدیمی برداشتن خال است. دستگاه کوتر سبب می شود قسمت های عمیق و فرورفتگی های چاله مانندی در پوست ایجاد شود. در گذشته از دستگاه کوتر بیشتر برای برداشتن خال های ریز و سطحی استفاده می شد. در حال حاضر دستگاه های رادیو فرکانسی جایگزین دستگاه های کوتر شده اند که اثر کمتری روی پوست دارد.

نیتروژن مایع

برخی خال ها را می توان با نیتروژن مایع منجمد کرد و برداشت. برای منجمد کردن و فریز کردن ضایعات پوستی مانندخال، زگیل، کک و مک، میخچه و برخی ضایعات پوستی دیگر از دستگاه کرایو می توان استفاده کرد.

ازت مایع درون این دستگاه سرمایی در حدود ۱۹۶- درجه سانتی گراد دارد. وقتی محتویات دستگاه کرایو روی ضایعه ی پوستی موردنظر اسپری می شود درجه حرارت بافت ضایعه موردنظر را به شدت و با سرعت بسیار زیادی کاهش می دهد که باعث انجماد و فریزشدن بافت موردنظر و مرگ سلولی آن می شود. به این روش کرایوتراپی یا سرمادرمانی نیز گفته می شود.

لیزر

لیزر یک فن آوری جدید است که در برداشتن خال کاربرد زیادی دارد. از امواج لیزر برای تخریب یا تراش خال استفاده می شود. در این روش نیازی به برش پوست یا بخیه نیست بنابراین می توان گفت جراحت یا زخم به همراه ندارد و بیمار درد کمتری حس می کند. لیزر برای خال های صاف، قهوه ای یا سیاه رنگ استفاده می شود. برای برداشتن خال به یک تا سه جلسه درمان نیاز است. خال های بسیار بزرگ یا خال هایی که از پوست بیرون زده اند را می توان با لیزر برداشت. برای برداشتن خال با این روش ابتدا یک داروی بیهوشی سطحی در ناحیه مدنظر تزریق می شود تا ناحیه بی حس شود سپس نور لیزر مستقیم به خال تابیده می شود تا آن را گرم کند و بترکاند.

استفاده از لیزر برای برداشتن خال هایی که شکل غیر معمولی دارند توصیه نمی شود. پس از انجام درمان ناحیه ای که لیزر به آن تابیده است کمی قرمز می شود و منجر به زخم شدن پوست می شود که پس از گذشت چند هفته خوب می شود. خطر ایجاد عفونت در این روش بسیار کم است.یکی از معایب لیزر این است که نمی تواند به نقاط عمیق پوست نفوذ کند بنابراین از آن تنها می توان برای مسطح کردن خال های گوشتی موجود در سطح پوست استفاده کرد. اگر خال بیمار گوشتی باشد و ریشه های عمیق داشته باشد نمی توان از لیزر استفاده کرد.

پوست بدن بعد از برداشتن خال بسیار حساس و ملتهب می شود بنابراین نباید در معرض نور خورشید قرار بگیرید. بعد از لیزر حداقل تا یک ماه نیم باید از کرم ضد آفتاب استفاده کرد.

کرم ها و چسب های طبیعی

در بازار کرم ها و چسب های طبیعی مختلفی برای برداشتن خال وجود دارد. این کرم حاوی سرخ بن که گیاهی دارویی جنگلی است می باشد. برای استفاده از چسب سرخ بن باید مراحل زیر را طی کنید:

• ابتدا خال را با هیدروژن پروکسید بشوئید.
• در مرحله بعد چسب را روی خال بمالید و با یک بانداژ بپوشانید.
• این کار را به مدت سه روز انجام دهید.
• در این صورت ناحیه انتهای خال ملتهب می شود، خال کم رنگ شده و می افتد.
• جای زخم کوچکی ایجاد می شود اما آسیبی به بافت وارد نمی شود.
• از این روش هرگز نباید برای برداشتن خال هایی که احتمال سرطانی بودن آن ها وجود دارد استفاده کرد.

رادیو فرکانسی یا RF

بهترین روش برای برداشتن خال رادیوفرکانسی یا RF است. در RF از تولید و انتقال امواج مایکروویو بر روی سطح پوست استفاده می شود و باعث می شود جای خال سریعا بهبود یابد. این روش قیمت مناسب و مقرون به صرفه ای دارد و در بین مخاطبین بهترین روش برای برداشتن خال محسوب می شود. از دیگر مزایای رادیوفرکانسی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• احتمال ایجاد اسکار در این روش تقریبا صفر است.
• برداشتن خال های اطراف چشم و پلک (حتی لابه لای مژه ها) به صورت کاملاً منحصر به فرد
• قابلیت برداشتن Skin Tag یا میخچه های پوستی
• طول درمان آن نسبت به سایر روش های خال برداری کم تر است.
• اگر بیمار مشکل خاصی نداشته باشد پس از یک بی حسی موضعی ساده می توان خال را با RF برداشت.

بهترین روش برای برداشتن خال

در این قسمت می خواهیم به این موضوع بپردازیم که بهترین روش برای برداشتن خال کدام است؟ جراحی بهتر است یا لیزر؟ این سؤال اشباه است زیرا تمام خال ها یکسان نبوده و یک نسخه ثابت برای تمام افراد وجود ندارد.

هرکدام از روش های برداشتن خال مزیت ها و معایب مخصوص به خود را دارند بنابراین نمی توان نظر قطعی دارد. هنگام جراحی پوست برش داده شده و بخیه زده می شود اما هنگام استفاده از لیزر نیازی به برش و بخیه نیست.

خال را در یک جلسه می توان جراحی کرد اما لیزر باید چند جلسه تکرار شود تا نتیجه دهد. پس از جراحی احتمال عود دوباره خال کمتر است. در مورد این که کدام روش برای برداشتن خال شما بهتر است حتما با مراکز و پزشکان پوست، مو و زیبایی خود مشورت کنید.

اقدامات قبل از برداشتن خال

برای برداشتن خال در قسمت های مختلف بدن ابتدا باید آزمایشات و معاینات دقیق انجام شود. پزشک ابتدا از خال نمونه برداری می کند تا بتواند وضعیت خال را در زیر میکروسکوپ بررسی کند. در صورتی که خال سرطانی باشد متخصص پوست باید خال را کامل بردارد تا سرطان در بدن پخش نشود. خال باید حتما با تشخیص پزشک برداشته شود. اگر خال به طور ناگهانی دچار تغییراتی مانند پیدا کردن حاشیه نامنظم، نامنظم شدن رنگ خال، پیدا کردن حاشیه غیر قرینه، خون ریزی،التهاب، خارش و… شود باید حتما تحت نظر پزشک پس از انجام آزمایش های لازم برداشته شود.

با انجام آزمایش تکه برداری آسیب شناسی می توان متوجه بدخیمی خال شد. خال های بدخیم بهتر است برداشته شوند. اگر قصد دارد خال خود را به خاطر زیبایی یا ضرورت طبی بردارید حتما باید روی خال تان آزمایش تکه برداری یا آسیب شناسی انجام دهید. بیشتر خال ها و لکه های پوستی خوش خیم اند و خطر ابتلا به سرطان پوست در آن ها بسیار کم است. بعضی خال ها در معرض اصطحکاک یا تحریک مداوم اند مانند خال هایی که در ریش آقایان هستند یا خال هایی که در ناحیه آرنج و کمربند هستند. این خال ها بهتر است زودتر برداشته شوند. اگر پس از این که خال را برداشتید مجددا عود کرد حتما باید به پزشک مراجعه کنید.

مراقبت های بعد از برداشتن خال

 

بعد از این که خال برداشته شد تا ۲۴ ساعت نباید به پوست آب بخورد. مرتب روی جای سختگی از کرم سوختگی یا کرم های دیگر استفاده کنید. بعد از اتمام فرایند تا یک هفته بیرون نروید تا نور خورشید باعث ایجاد لک در ناحیه خال نشود. پس از این که زخم ها تا حدودی بهتر شدند از کرم ضد آفتاب بدون رنگ استفاده کنید زیرا رنگ های موجود در کرم به زیر پوست نفوذ کرده و باعث ایجاد لک می شوند. البته در هنگام جوش زدن هم بهتر است این کار انجام نشود زیرا منافذ سطح پوست باز هستند و پس از چند روز جای جوش تبدیل به لک می شود. از دیگر مراقبت های بعد از برداشتن خال می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• از پماد های تجویز شده به طور مرتب استفاده کنید تا رنگ پوست بهتر شود.
• پس از این که خال برداشته شد می توانید بلافاصله فعالیت های روزانه خود را ادامه دهید.
• اگر بعد از برداشتن خال با لیزر رنگ پوست تغییر کند بعد از دو هفته بهتر می شود.
• بعد از برداشتن خال حتما در ناحیه مورد نظر به مقدار کافی از کرم ضدآفتاب با SPF 30 و یا بالاتر استفاده نمایید.
• ترمیم پوست صورت تقریبا دو هفته زمان نیاز دارد. در این مدت در ناحیه مورد نظر نباید از لوازم آرایشی استفاده کنید.
• هر ۶ ماه برای چکاپ به پزشک خود مراجعه کنید تا از احتمال برگشت خال و رشد مجدد آن ها جلوگیری شود.

انواع خال

خال ها معمولا تیره اند، رنگ یکنواختی دارند و ازسطح پئست بالاترند. خال های آتیپیک معمولا از خال های معمولی بزرگ ترند. این خال ها دارای حاشیه و رنگ آمیزی نامنظمی اند و به عنوان پیش سرطانی در نظر گرفته می شوند. احتمال ابتلا به ملانوم (سرطان سلول های ملانوسیت پوست) در این خال ها بیشتر از خال های معمولی است.

خال ها در سنین مختلف و به دلایل مختلفی رشد می کنند به همین خاطر می توان دسته بندی های خاصی برای آن ها در نظر گرفت:

خال های اکتسابی:

این خال ها به دلایل مختلفی از قبیل تماس مستقیم با نور آفتاب، حاملگی، بلوغ و… به وجود می آیند. خال های اکتسابی بعد از سی سالگی نمود کمتری دارند و به وجود نمی آیند. در دوران نوجوانی پوست افراد مستعد تشکیل خال های اکتسابی است. دو عامل در بروز خال های اکتسابی بسیار مهم اند:

ژنتیک

بعضی از خال هایی که در صورت فرد ظاهر می شوند علت ژنتیک دارند.

عوامل محیطی

برخی عوامل محیطی باعث می‌شوند عامل ژنتیکی بروز خال از حالت بالقوه به بالفعل دربیاید و زودتر از زمان موعد ظاهر شود. یکی از مهم ترین عواملی که در بروز زودتر خال های ملانوسیتی اکتسابی نقش دارد نور خورشید است.

خال های مادرزادی

در موارد زیادی بین افرادی که نسبت فامیلی با هم دارند خال مشترک دیده می شود. تحقیقات پزشکی هنوز نتوانسته دلیل مشخصی برای بروزاین خال ها ارائه کند. چیزی که مشخص است این است که این خال ها از بدو تولد همراه نوزادند یا در دو سال اول روی بدن او تشکیل می شوند.

خال‌های ملانوسیتی مادرزادی به سه دسته کوچک، متوسط، بزرگ (غول‌آسا) تقسیم می‌شوند. در خال‌های ملانوسیتی مادرزادی بزرگ که اندازه آن‌ها بالای ۲۰سانتی‌متر است احتمال ایجاد ملانوسیت بدخیم بیشتر است. این‌گونه خال‌ها همیشه باید تحت نظر دکتر باشند.

خال معمولی

خال های معمولی در بدن بیشتر افراد و اکثرا در نواحی که در تماس مستقیم با نور آفتاب است دیده می شود. خال های معمولی مادرزادی اند و در برخی افراد تا ۴۰ سالگی خود به خود از بین می روند. دلیل شکل گیری خال های معمولی تجمع برخی از رنگدانه های پوست است. رنگ این خال ها معمولا قرمز یا قهوه ای است. ضخامت این خال کم تر از ۵ میلی متر است و شبیه به یک دایره یا بیضی با لبه های واضح و مشخص است.

خال سرطانی یا ملانوما

بدترین نوع خال، خال ملانوما است. این خال از حالت طبیعی خود خارج شده و تبدیل به یک خال سرطانی می شود.احتمال شکل گیری خال ملانوما بسیار کم است و بیشتر در افرادی که بیش از ۵۰ خال در بدن خود دارند دیده می شود. برای تشخیص این خال باید آزمایش های مخصوص انجام داد. برخی از نشانه های خال سرطانی عبارت است از:

• تغییر رنگ خال
• ترشح و خارش
• تغییر ظاهر خال و بزرگ تر یا کوچک تر شدن آن

خال دیسپلاستیک

این نوع خال بر خلاف دو خال قبلی ظاهری مشابه با خال نرمال و طبیعی دارد. خال دیسپلاستیک احتمال دارد به خال سرطانی تبدیل شود اما احتمال آن کم است. خیلی از افراد ۵ الی ۱۰ جفت از این نوع خال در بدن خود دارند. احتمال سرطانی شدن خال، در افرادی که ۵ جفت خال از این نوع دارند، ۱۰ برابر بیشتر از افرادی است که هیچ خال دیسپلاستیکی در بدن آن ها وجود دارد. این خال از نظر ظاهر ضخامتی بیش تر از ۵ میلی متر دارد و لبه های نامنظمی دارد. رنگ آن نیز از صورتی تا قهوه ای متغیر است. این خال بیشتر در نواحی از بدن که در تماس مستقیم با نور آفتاب است دیده می شود.

عوارض برداشتن خال

عوارض برداشت خال جدی نیست و پس از چند هفته بهبود می یابد. از عوارض برداشتن خال می توان به موارد زیر اشاره کرد:

قرمزی جای خال

معمولا پس از جراحی خال با لیزر جای آن قرمز می شود که این قرمزی به مرور زمان از بین می رود.

اسکار

باقی ماندن اسکار بعد از عمل برداشت خال بستگی به مهارت پزشک و نوع ترمیم پوست بیمار دارد. هر چه خال بزرگتر باشد امکان باقی ماندن جای آن بیشتر است. خال هایی که در نواحی مقعر مانند بناگوش، خط خنده هستند دربسیاری از موارد هیچ جایی باقی نمی گذارند اما خال هایی که روی نواحی برجسته گونه ها هستند یا خال های گردن، قفسه سینه احتمال ایجاد گوشت اضافی در آن ها بیشتر است.

تیرگی جای خال

در برخی پوست ها مانند پوست های تیره این امکان وجود دارد که بعد از برداشتن خال جای آن کمی تیره شود. این تیرگی طی چند هفته تا چند ماه از بین می رود.

 

هزینه برداشتن خال

به طور کلی قیمت مشخصی برای برداشتن خال وجود ندارد. برای تعیین هزینه باید مواردی مانند نوع خال، تعداد خال یا زگیل، محل قرار گیری آن، روشی که انتخاب کرده اید و میزان تخصص پزشک را در نظر بگیرید. برای اطلاع یافتن از قیمت دقیق می توانید یک جلسه مشاوره رایگان با متخصص پوست خود داشته باشید تا پس از معاینه  هزینه تقریبی را به شما اعلام کند. اندازه و محل خال نیز در قیمت آن تأثیرگذار است.هر چه خال بزرگ تر باشد برای برداشتنش باید هزینه بیشتری پرداخت کرد. خال هایی که در معرض دید هستند برای برداشتنشان نیاز به ظرافت بیشتری است بنابراین هزینه آن بیشتر است.

علت های برداشتن خال

خال ها معمولا یا به دلیل زیبایی یا به دلیل طبی برداشته می شوند. در ادامه نظر دکتر کامران بلیغی در مورد علت های برداشتن خال برای شما آورده شده است:

برداشتن خال یا براساس ضرورت طبی صورت می‌گیرد و یا به خاطر زیبایی. یکسری خال‌ها هستند که با تشخیص پزشک باید برداشته شوند. خال‌هایی که به‌طور ناگهانی دچار تغییراتی مثل پیدا کردن حاشیه نامنظم، نامنظم شدن رنگ خال، پیدا کردن حاشیه غیر قرینه، خارش، التهاب، ‌خونریزی و … شوند، ‌بایدتحت نظر پزشک و با انجام آزمایش‌های لازم در این زمینه برداشته شوند. اما در حالت عادی اگر خال دچار هیچ‌کدام از این تغییرات نشد، برداشتنش ضرورت طبی ندارد و ما توصیه نمی‌کنیم، مگر این‌که خود فرد به لحاظ زیبایی ظاهری دوست داشته باشد خالش برداشته شود.

وی در ادامه گفت: بعضی خال ها ذاتا بدخیم اند و اغلب به مرحله بدی که می‌رسند، مریض به پزشک مراجعه می‌کند، ‌اگر آن خال برداشته نشود، قطعاً خطرناک است. خال‌های بدخیم ویژگی‌هایی دارند که می‌توان آن‌ها را از سایر خال‌ها تشخیص داد. با آزمایش تکه‌برداری آسیب‌شناسی می‌توان متوجه بدخیمی خال شد.

مراحل برداشت خال

اولین مرحله برای برداشت خال مراجعه به متخصص پوست است. قبل از این که با دکتر خود مشورت کنید با روش های خانگی خال را دستکاری نکنید زیرا اگر خال سرطانی باشد خطر گسترش آن در بخش های دیگر پوست بالا می رود.

در مرحله بعد دکتر از شما علت به وجود آمدن خال را می پرسد. گاهی اوقات یک جوش یا دانه پوستی بعد از مدتی تبدیل به خال می شود. برخی اشخاص ممکن است پدیده خالزایی داشته باشند یعنی به محض این که هر نوع خراش پوستی ایجاد شود جای آن تبدیل به خال می شود. اگر پزشک به سرطانی بودن خال مشکوک شود درخواست بیوپسی می دهد. با بیوپسی پزشک متوجه می شود در خال سلول های سرطانی وجود دارد یا خیر. برای انجام بیوپسی نگران نشوید زیرا دردناک نیست و با بی هوشی موضعی انجام می شود. اگر سرطانی بودن خال تأیید شود پزشک برای درمان شما را به متخصص انکولوژی ارجاع می دهد و دراکثر مواقع خال شما با روش های تخصصی برداشته می شود.

جراحی خال گوشتی

استفاده از روشهای تهاجمی مانند جراحی، زمانی توصیه میشود که خال از نوع گوشتی یا سرطانی است. در این روش یا با برداشتن و یا تراشیدن خال به طور کامل از پوست خارج میشود. با توجه به اینکه روش تهاجمی است، از بی حسی موضعی استفاده میشود. اینکه تراشیدن یا بریدن، کدام یک برای خال صورت مورد استفاده قرار میگیرد، به نظر پزشک بستگی دارد. برای انجام این جراحی، نیازی به بستری شده نیست و همه چیز به صورت سرپایی در مطب یا کلینیک انجام می شود.